Transsiberian

Tag line: Arrive on time

Regie: Brad Anderson
Scenario: Brad Anderson en Will Conroy
Waar: Kijkhuis, dagelijks 21:45 (check website)

Menig avontuurlijk reiziger of door de wol geverfde romanticus droomt van de reis over ruim 9000 km rails die van Vladivostok tot Moskou het verlaten landschap doorkruist. Het jonge stel Roy en Jessie stappen op in Beijing nadat ze twee weken vrijwilligerswerk voor de kerk hebben gedaan. Onderweg geraken ze zeer ernstig in de problemen.

Het is duidelijk dat Roy (Woody Harrelson) en Jessie (Emily Mortimer) een sociaal voelend, beschaafd maar conventioneel, stel vormen. Hun huwelijk zit in een dip. Roy vermoedt dat deze bijzonder treinreis de pit er weer in zal brengen. Dus in plaats van de snelle weg terug naar Iowa per vliegtuig, nemen ze de Trans Siberische Spoorlijn. En wanneer Roy elke seconde van de rit intens beleefd, maakt Jessie de meest prachtige foto’s. Ze komen Carlos (Eduardo Noriega) en Abby (Kate Mara) tegen. Er ontstaat een vriendschap. Het is duidelijk, zelfs logisch, dat Jessie en Carlos zich tot elkaar voelen aangetrokken. Dit heeft uitendelijk verstrekkende gevolgen.









Brad Anderson is een ervaren regisseur van het thriller-en horrorgenre. Zijn portfolio behelst onder andere de thriller El Maquinista (2004) met Christian Bale en de psychologische horrorfilm Session 9 (2001). Anderson weet hoe hij de kijker op het verkeerde been kan zetten. Ook in Transsiberian is hij aardig op dreef en weet hij de spanning op te bouwen. Zo blijken mensen niet altijd te zijn zoals ze zich aanvankelijk voordoen. Vooral Jessie heeft uiteindelijk meer geheimen dan je zo op het oog zou denken. De enige man die dat instictief aanvoelt is Grinko (Ben Kingsley).










Anderson neemt ruimschoots de tijd om zijn personages te introduceren. Dat zorgt voor wat traagheid aan het begin. Toch komt mede daar door de klap uiteindelijk harder aan. De acteurs komen komen goed tot hun recht. Het is natuurlijk ook een geweldige rolbezetting. De hoofdrolspelers hebben allen iets dat de kijker fascineert. Je kunt je ogen niet van ze afhouden. Harrelson doet hier en daar denken aan de naïve Woody Boyd uit de comedy serie Cheers. Kingsley, die een kleine doch belangrijke rol heeft, is huiveringwekkend met zijn klievende blikken. Mortimer kan de gelaagdheid van haar personage zeer overtuigend neerzetten. En ook Mara en Noriega demonstreren acteertalent en zullen niet bang hoeven zijn dat ze zonder werk komen te zitten. De medereizigers en passanten zijn zo van de straat geplukt waardoor sommige opnames documentair aan doen. De scenes zijn wisselend van benauwend en ijzingwekkend tot vrolijk en zelfs erotisch. De scene waarbij iedereen in de restauratie met elkaar feest en vodka zuipt, daarbij sterke verhalen aan elkaar vertellend, is fenomenaal. Daarnaast zijn er prachtige shots van het desolate winterlandschap. En de Russische cultuur is ruimschoots aanwezig.

Het script bevat een aantal prachtige uitspraken. Zo zijn de woorden van Grinko als de doortastende narcoticabrigadier, die vooral in het tweede deel een sleutelrol krijgt toebedeeld, heel treffend in de situatie: ‘In Russia we have expression. “With lies you may go ahead in the world, but you may never go back.”
Er zitten wat clichés in de film. Deze zijn gelukkig niet zo storend dat het kijken naar Transsiberian een lange zit wordt, integendeel. Voor wie een spannende thriller wil bekijken op een verlaten middag in de stad, is het zeker de moeite waard.